Więc tak, jak na dobry początek przystaje, wypadałoby opowiedzieć o swoich początkach, a raczej o tym, co myślałem o Skam przed obejrzeniem pierwszego odcinka pierwszego sezonu. Jeśli mam być szczery, to o istnieniu owego norweskiego serialu dowiedziałem się za pomocą jednej z grupek na Facebooku. Nie tak źle, prawda? Sęk w tym, że momentalnie doszedłem do wniosku, iż nie jest to nic ciekawego, jak i wartego mojej uwagi, i najprawdopodobniej nie zmieniłbym swojego zdania, gdyby nie mój dobry znajomy, który "przypadkiem" dodał mnie na polską grupkę fanów "Skam", za co serdecznie mu dziękuje. Zapytacie, jak to możliwe, że przez dodanie na zwykłą podgrupkę pasjonatów serialu sam zacząłem go oglądać. Już Wam opowiem. :P Należę do tej małej sekcji osób, które przed obejrzeniem czegoś bądź przeczytaniem, lubią sobie mocno zaspojlerować co i jak będzie miało miejsce w danej książce lub serialu. Los już tak chciał, że pałętając się na wyżej wspomnianej grupce natrafiłem na fan video poświęcone głównemu bohaterowi trzeciego sezonu i jego "przyjacielowi". W ten oto sposób zaczęła się moja przygoda ze "Skam", a teraz wreszcie przyszedł czas na właściwą część wpisu. 

Jak na razie "Skam" doczekało się trzech sezonów (czwarty już w drodze). W każdym sezonie głównym bohaterem jest inna postać, jednakże wszystko inne pozostaje bez zmian - ci sami przyjaciele, te samy zasady, problemy i, co najważniejsze, otoczka związana z norweskim zwyczajem/świętem, którym jest czas Russ *klik*. Pierwszy sezon, który jest, co prawda, moim najmniej ulubionym, przedstawia nam historię Evy Kviig (Lisa Teige), która to przez swoje zachowanie straciła swoją najlepszą przyjaciółkę, a na dodatek zaczyna naukę w szkole średniej - Hartvig Nissen, gdzie ma problemy z nawiązaniem jakiekolwiek kontaktu z innymi osobami niż jej chłopak Jonas (to ten z fikuśnymi brwiami) oraz jego przyjaciel Isak. Pisząc bardzo ogólnikowo poznajemy Evę w najgorszym momencie jej życia.


Wszystko zmienia się w momencie, w którym Eva poznaje swoją paczkę, w której skład wchodzą ironiczna muzułmanka Sana, która jest największą luzerką ze wszystkich, będąc muzułmanką w niereligijnym kraju. Słodka i nadpobudliwa Vilde, starająca stać się kimś ważnym, jak i popularnym. Mądra oraz pomysłowa Noora, będąca kimś w rodzaju super bohaterki. Zaiste w tak różnorodnej grupce nie powinno zabraknąć typowego śmieszka, a raczej śmieszki, która to będzie bawiła team dziewczyn w serialu, jak i nas - widzów, a mowa oczywiście o pozytywnie zakręconej Chris. Wraz z nawiązaniem nowych kontaktów życie Evy zmienia się o 180 stopni, a wszystko, co wydawałoby się do tej pory idealne, z dnia na dzień traci swój 'blask' oraz staje pod wielkim znakiem zapytania.

Jest to pytanie, które pojawia się bardzo często na grupkach Facebookowych. Więc czemu by na nie nie odpowiedzieć przy okazji pogawędki dotyczącej pierwszego sezonu. Wydaje mi się, że klucz w sukcesie "Skam" tkwi w tym, że wszystko, co zostało tam pokazane, w idealny sposób odzwierciedla nasze nastoletnie życie. Oprócz tego sama kultura Norwegii, jak i zwyczaje tam panujące, są po prostu niesamowite. Sam zwyczaj Russ, o którym wyżej wspominałem, jest tak cholernie ciekawy, że na czas matury chciałoby się zamieszkać w takim Oslo. A no i trzeci sezon (mój ulubiony) swoją odważną tematyką podbił serca milionów osób na całym świecie, zaczynając od Twittera, a kończąc na wszystkich możliwych portalach społecznościowych dostępnych w XXI w. Jeszcze warto wspomnieć o tym, że Julie Andem (reżyserka oraz scenarzystka "Skam") niejednokrotnie podkreślała, iż wątki przedstawione w serialu są oparte na przeżyciach prawdziwych ludzi [dopisek red. norweskich nastolatków].